Selamat Datang

Hallo lieve allemaal!

Super leuk al die reacties op mijn blog. Erg leuk om te lezen, bedankt! Ik hoop dat jullie trouwe volgens worden, haha.

 Maandag 18 augustus ben ik aangekomen in Bali. Wauw, wauw, WAUW! Ik had jullie al verteld over de cockpit toch? Mijn hoofd loopt een klein beetje over van alle indrukken die ik opdoe en ik merk al dat ik heel weinig onthoud.

 Ik had werkelijk niet beter ontvangen kunnen worden dan bij mijn oom. Het was erg leuk elkaar na 4 jaar weer te zien en ook vooral om te zien hoe Bali nu is –veranderd- na 10 jaar. Het was interessant om te zien hoe de werkzaamheden daar allemaal verlopen en wat Ruud en Suzanne –mijn nicht- nu precies doen!

 Ik heb het de eerste 2 dagen wat rustig aan gedaan. Er moesten nog wat dingen geregeld worden voor mijn verblijf in Nieuw Zeeland en had nog steeds last van de jetlag. De eerste nacht sliep ik bijvoorbeeld om 3 uur ’s nachts pas en zo werd dat elke nacht wat vroeger.

De dames die bij Ruud in huis wonen doen het huishouden, koken en zorgen goed voor de gasten. Zo zorgen ze er altijd voor dat er een glas water voor je klaarstaat en dat je voorzien bent van het eten waar jij op dat moment behoefte aan hebt. Ciska is de hoofddame, echt een lieverd die heel erg van praten houd. Ze vond het kennelijk erg leuk om tegen mij aan te praten, haha. Ruud en Suzanne vertelde mij dat Ciska erg onder de indruk was van Maarten, die er 2 of 3 jaar geleden is geweest.

Ruud woont in het stadje Sanur, wat nog niet is ‘geterroriseerd’ door toeristen. Ik heb regelmatig even de fiets gepakt en ben de hele lange straat uitgereden waar alle winkeltjes met zelfgemaakte spullen, toeristische activiteiten en eten en drinken verkocht werden. Ook ben ik 2 keer met Ruud mee geweest om waterinstallaties en keukenapparatuur uit te zoeken. Helemaal leuk natuurlijk want een keuken uitzoeken doe je ook niet elke dag J. Ook kon ik Ruud nog wel wat tips geven en liet hij me meebeslissen in welke oven of magnetron het uiteindelijk zou worden. Een vrouw heeft oog voor dat soort dingen, haha!

Op donderdag heb ik een geweldige boottocht gemaakt, echt awesome! Dus Sharmayne, als je dit leest.. Ga mee met de Bali Hai Cruises en dan moet je de Three Island Day Cruise doen! Zeker de moeite waard en je ziet nog een heel ander gedeelte van Bali. Nouja, Bali is het eigenlijk niet.. We werden met een grote rubber boot naar 3 naast gelegen eilanden gebracht. Er is plek voor zo’n 15 a 20 man op de boot wat het heel gezellig maakt. Zo leer je elkaar een beetje kennen, en ik had zeker het geluk dat er 7 Australiërs op de boot zaten waar ik –natuurlijk- een klik mee had. Ik was natuurlijk de enige persoon die alleen was en het is fijn als mensen je een beetje meetrekken in de sfeer. Het waren echt schatten van mensen.

De 3 naastgelegen eilanden heten Penida, Ceningan en Lembongan. Het eiland Penida is het groots van de drie en de twee andere eilanden zijn wat kleiner. De eilanden liggen op zo’n uurtje waren van Bali vandaan. Jeetje mina, wat een actie op die boot. Ik zat echt met een big smile op de boot want we werden werkelijk van en op de golven geblazen. Super super super! Op een gegeven moment kwam er zo’n dikke windvlaag en ketste we zo hard op de zee dat de hele rechter kant van mijn lijf nat werd… Nou en dan hard over zee met wind, kan je vertellen… best koud! We hadden handdoeken gekregen dus die had ik lekker om mij heen geslagen.

Ja.. en toen kwamen we bij het punt aan dat we het water in konden. Mensen die mij wel eens in de zee hebben gezien weten dat ik echt super bang ben voor alles wat er onder leeft. Bbbbrrrrr..

ben altijd veel te bang dat de vissen op mij afkomen en lekker langs mijn benen gaan zwemmen ofzo. Of dat er dalijk een mega grote vis op me af komt zwemmen en ik dan niet snel ergens om te klimmen.

Het is een beetje het idee dat je vroeger als kind (of nu nog ;-) ) kon hebben. Je durfde je benen niet buiten boord te hangen wanneer je sliep, bang dat de monsters je benen zouden grijpen. Nou, daar heb ik dus last van maar dan in de zee, haha

Oke, mijn hart ging tekeer maar ik heb wel de moed bij elkaar geraapt om uiteindelijk de zee in te gaan. Wel heb ik na-tuur-lijk eerst alle andere mensen voor laten gaan om te zien of de kust veilig was haha, slim he ;-).  Na enige tijd op het trappetje te hebben gezeten om de flippers en de snorkel om te hebben gedaan ben ik in 1 plons het water in gegaan… Bbrrr ik hapte meteen naar adem , ook iets wat ik altijd doe als ik helemaal onder water ben in zee. Ik heb eigenlijk ook alleen de duikbril op gedaan en snorkel lekker op de boot gelaten aangezien de snorkel en ik elkaar niet echt liggen. Maar wat ik zag.. WAUW! Echt wauw! De meneer van de boot was aan het toekijken of ik het wel overleefde in het water maar ik liet duidelijk merken dat ik het werkelijk fantastisch vond. Elke keer even naar adem happen en dan snel die duikbril weer onder water. Oh en ik was errrrrg blij dat ik flippers had want als ik een eng beest zag kon ik of hard heen en weer flipperen, of snel terug naar de boot zwemmen haha.

De kleuren van de koralen die ik onder andere gezien heb waren blauw, paars, groen, oranje en geel. En dan niet een softe blauwe kleur, nee echt prachtig. Mooi fel en je zag het ook een beetje heen en weer bewegen en je zag ook gewoon dat het gezond koraal was. Jammer dat ik in dit geval geen onder water camera had..

Na ongeveer 45 minuten gingen we verder naar het volgende punt. Dat was het punt dat we precies tussen de twee kleine eilandjes inzaten. Daar hebben we heerlijk geluncht op de boot, wat ze van te voren hadden klaargemaakt. We zijn op een van de eilanden naar een ‘dorp’ geweest. Werkelijk niks te beleven en alles staat met golfplaten aan elkaar. Super mooi wel om plaatjes te schieten. Er zaten daar vrouwen kleine stukken zeewier aan elkaar vast te binden om dat vervolgens weer terug te gooien in zee waar het dan verder zou groeien. Dit zeewier wordt onder andere gebruikt in medicijnen en helende crèmes.

De boottocht is nog verder gegaan maar om alles helemaal in detail te vertellen wordt een beetje veel haha. Snorkelen was kortom geweldig en dit helpt mij ook wel dalijk in Australië het water in te gaan!

Ook heb ik nog de tempel in Uluwatu bezocht. De tempel licht hoog aan een klif helemaal in het zuidelijkste puntje van Bali. Ik wist natuurlijk al van eerdere reizen in Bali dat de apen hier graag vertoeven en dit werd mij ook nogmaals verteld bij het kopen van mijn ticket.

Ik natuurlijk als een gek om me heen kijken toen ik het park van de tempel in liep. Natuurlijk heb ik geen zonnebril op mijn hoofd gehad of andere losse dingen, want ja… ze jatten het zo van je hoofd.

Het was heel rustig bij de tempel en voelde me heerlijk kalm, ondanks de apen.. De tempel zelf stelde niet zoveel voor. De kustlijn was eerlijk gezegd nog mooier. Prachtig om al die kleurverschillen in de zee te zien en de hele kustlijn was één grote klif. Natuurlijk heb ik wel even aan iemand gevraagd of er een foto van mij gemaakt kon worden. Wel zo leuk :-D.

Op een gegeven moment was het duidelijk dat er apen in de buurt waren, die apen opzich waren al een hele attractie om naar te kijken. Ze speelde met elkaar, aten zalige –voor hun doen- vlooien uit elkaars vacht of zaten als gezin warm tegen elkaar aan. Iets verder door bleek er een soort vijver zonder vissen te zitten en je kon van een afstand het geplons al horen. Ja hoor! De apen waren helemaal door het dollen heen. Achter elkaar zitten onder water, spelen, elkaar in het water duwen ga zo maar door! Kortom, wat ik vroeger ook altijd deed met mijn broers als we op vakantie een zwembad hadden. Echt super leuk om te zien! Op een gegeven moment zag ik een aap op me afkomen, bbbrrrrrrr alleen had hij door dat ik hem door had en liep ie verder door en greep hij iemand bij zijn benen. En een andere aap klom, nouja sprong, op een man zijn rug terwijl hij gehurkt foto’s aan het maken was en pakte zijn leesbril af.. Nou zeg maar gedag tegen je brilletje want die vind je –meestal-  niet meer terug! Nu wel toevallig.

Mijn tijd in Bali was heel relaxed. Ik ben in de watten gelegd door mijn oom en nicht en heb het erg naar mijn zin gehad. Zat ook wel met een brok in mijn keel toen ik moest vertrekken, wetende dat je er dalijk helemaal alleen voor staat en je ver weg bent van je familie.

Volgende week schrijf ik over mijn eerste week in Auckland!

Liefs!