It's always wonderfull flying KLM
Door: Jenny van den Adel
Blijf op de hoogte en volg Jenny
19 Augustus 2014 | Singapore, Singapore
Vrijdag 15 Augustus was het dan zo ver.. mijn reis richting Nieuw Zeeland kon beginnen!
Ik ga naar een kant van de wereld waar ik al jaaaaaaaaaren mijn zinnen op zet en waarbij ik een glimlach op mijn gezicht krijg als ik er al aan denk. Een soort verliefdheid op een land dat je niet kent, en ook nog eens nooit ben geweest. Een verlangen die niet uit te leggen valt.. Wel wist ik dat ik ooit, heel snel, in mijn leven daar wilde zijn.
En daar sta je dan op Schiphol, met alle vakantiegangers om je heen en ik nog stressend om mijn laatste spullen in mijn tas te proppen en iedereen die je met alle liefde willen helpen maar waar ik juist mijn overzicht van kwijt raak. Ja, het was denk ik van mijn gezicht af te lezen maar eenmaal klaar kon ik mijn aandacht gaan verdelen aan de mensen die mij heel lief kwamen uitzwaaien.
Laura was de eerste die ik zag, mijn dierbare vriendin waarbij mijn tranen op dat moment meteen al achter mijn ogen begonnen te prikken. 'Als het maar geen jankfestijn wordt' dacht ik nog.. en wat deed ik zelf? Juist!
Laura was creatief geweest en had een kussensloop van foto's van mijn familie, Sebastiaan en van haarzelf erop gestreken.. GENIAAL. Zo kan ik lekker kwijlen over Maarten zijn gezicht heen (ha ha).
Ik kreeg van mijn schoonmoeder Henny een heel lieve sleutelhanger met een klavertje vier, voor mijn 'nieuwe' sleutelbos en natuurlijk het toewensen van al het geluk in de wereld. Net als van Rob en Esther kreeg ik een symbolisch beeldje voor het wensen van geluk tijdens mijn reis en stage, een mooie Boeddha.
Na het inchecken wat het zo ver om afscheid te nemen van mijn familie.. Ik had verwacht dat ik met wallen tot aan mijn knieën door de douane zou lopen en mijn trillende kinnetje moest inhouden om niet in janken uit te barsten. Maar eerlijk, ik vond het reuze meevallen. Natuurlijk zijn er tranen gevallen en vond ik het lastig mijn lieffie daar achter te laten, maar met volle moed vertrok ik richting de gate. Op naar Irene, mijn nicht, die als stewardess op de vlucht zat.
Ik vloog als IPBer mee naar Singapore om daar -hopelijk- 2 dagen door te kunnen brengen met Irene. En zoals jullie allemaal weten was er genoeg plek in het vliegtuig en mocht ik mee! Wat een heerlijkheid. Mindere heerlijkheid was de pijn in mijn kont na 3 uur zitten. Oh oh oh ik was even vergeten hoe het was om zo lang te moeten zitten.. Ik hou van zitten, maar dan wel in de 'chill' modus. Dus ...
Het leuke van deze reis was dat ik werd uitgenodigd om een kijkje te nemen in de cockpit while flying! MY GOOOOOD wat gaaf! Het was ondertussen al donker, maar ik hoorde dat we links van ons Moskou zagen liggen, wat dus werd weergeven door allerlei lichten. Ook kregen we -een andere IPBer en ik- uitleg over de knopjes en radars. Ze hadden hem op de automatische piloot staan en waren een beetje aan het chillen en snoepen. Wát een relaxte vlucht haha.
Oooh ooh en suuuuper bedankt iedereen voor de leuke en lieve kaartjes! Voelde echt heel speciaal om al die lieve woorden van jullie te lezen!
Aangekomen in Singapore mocht ik mee met de KLM bus die de crew -inclusief 2 andere IPB ers- naar het hotel. Daar aangekomen even een zalige douche genomen en vervolgens met een groepje een hapje gaan eten. Dit was wel eten op de straat, allemaal kraampjes om een pleintje heen en van alle kanten komen er menu kaarten waar vervolgens 6 vrouwen iets lekkers uit moeten zien te halen. Dat lekkers was er zeker, het een meer dan het ander, maar de hele tafel stond vol met rijs, mie, garnalen, spinazie en kipsaté.. JAMMMM!
We kregen de tip om een stuk langs de rivier te lopen waarvan ik eerst eerlijk gezegd het nut niet van inzag, maar wat een adembenemend uitzicht. Alle lichtjes die je je maar kon verzinnen stonden aan en werd mee gegoocheld.
De volgende dag dachten Irene en ik zo sportief te zijn dat we om half 9 's morgens wakker werden totdat ik ook op mijn -niet aangepaste tijd- telefoon keek en we erachter kwamen dat het er al half 3 's middags was. Nou hop, douche kleren aan en naar buiten. Lekkere bagel, sap en koffie ontbeten bij de Starbucks waarna we vervolgens doorgelopen zijn naar de Botanical Gardens. PRACH-TIG. Wat een rust in zo'n drukke stad. Ik heb regelmatig mijzelf eraan moeten herinneren dat ik mijn mond dicht moest houden. De foto's zijn niet de beste kwaliteit aangezien ik mijn fotocamera niet bij de hand had.
's Avonds hebben Irene en ik nog een bezoekje gebracht aan Little India. Nou, alsof je een ander land betreed. Alllleeeeen maar Indiërs en ik denk dat 95% er man was. We voelde ons erg blond.. Wel hebben we een prachtige tempel bezocht waar contant gebeden aan de gang zijn.
Om onze trip en dag af te sluiten hebben Irene en ik een cocktail gedronken op Singapores meest bekende three towers of Marina Bay Sands Hotel. Wát een uitzicht, heerlijke cocktails en een luxe. Als je aan tafel wilde zitten dan moest je minimaal 300 dollar besteden om een plekje te kunnen krijgen. Noooouuu, never mind. Wel zeker de moeite waard geweest.
Met een prachtige wandeling hebben Irene en ik mijn tijd in Singapore afgesloten. Ik heb een enorm leuke tijd gehad met Irene en al haar verhalen die mij weer anders doen kijken dan dat ik deed. Ik leer elke keer weer bij van haar. Verstandige nicht, die mij veel te veel heeft verwend.
Irene had het al een keer benoemd maar bij aankomst in het vliegtuig ben ik weer uitgenodigd in de cockpit, maar dit keer om ook de start en landing mee te maken. Nooooou jeetje mina ik ging zitten en het is zo kicken als je die startbaan voor je ziet. Echt WAUW wat een gevoel. Ik ben een vrouw en vind auto's met een dikke motor leuk, laat staan in een vliegtuig én ik ben geen man.. Snap je m nog? ...
En nu ben ik ondertussen al bijna 24 uur in Bali. Ik heb Irene, en de crew, in het vliegtuig gedag moeten zeggen en werd meteen buiten de gate opgewacht door een meneer met mijn naam op zijn naam bordje. Prachtig. Ik moest hem maar volgen en had contacten zodat ik wat sneller (en niet in de rij) door de douane heen was.
Mijn verhalen over Bali komen in mijn volgende blog, volgende week ergens. Step by Step zeggen wij altijd thuis ;-).
Ik hoop dat jullie genoten hebben bij het lezen van mijn verslag. Ik mis jullie nog niet echt eigenlijk behalve Sebas natuurlijk. Maar die zie ik alweer over 114 dagen, of 2.727 uren, of 163.583 minuten, of 9.814.965 seconden.
Cheers!!
Ik ga naar een kant van de wereld waar ik al jaaaaaaaaaren mijn zinnen op zet en waarbij ik een glimlach op mijn gezicht krijg als ik er al aan denk. Een soort verliefdheid op een land dat je niet kent, en ook nog eens nooit ben geweest. Een verlangen die niet uit te leggen valt.. Wel wist ik dat ik ooit, heel snel, in mijn leven daar wilde zijn.
En daar sta je dan op Schiphol, met alle vakantiegangers om je heen en ik nog stressend om mijn laatste spullen in mijn tas te proppen en iedereen die je met alle liefde willen helpen maar waar ik juist mijn overzicht van kwijt raak. Ja, het was denk ik van mijn gezicht af te lezen maar eenmaal klaar kon ik mijn aandacht gaan verdelen aan de mensen die mij heel lief kwamen uitzwaaien.
Laura was de eerste die ik zag, mijn dierbare vriendin waarbij mijn tranen op dat moment meteen al achter mijn ogen begonnen te prikken. 'Als het maar geen jankfestijn wordt' dacht ik nog.. en wat deed ik zelf? Juist!
Laura was creatief geweest en had een kussensloop van foto's van mijn familie, Sebastiaan en van haarzelf erop gestreken.. GENIAAL. Zo kan ik lekker kwijlen over Maarten zijn gezicht heen (ha ha).
Ik kreeg van mijn schoonmoeder Henny een heel lieve sleutelhanger met een klavertje vier, voor mijn 'nieuwe' sleutelbos en natuurlijk het toewensen van al het geluk in de wereld. Net als van Rob en Esther kreeg ik een symbolisch beeldje voor het wensen van geluk tijdens mijn reis en stage, een mooie Boeddha.
Na het inchecken wat het zo ver om afscheid te nemen van mijn familie.. Ik had verwacht dat ik met wallen tot aan mijn knieën door de douane zou lopen en mijn trillende kinnetje moest inhouden om niet in janken uit te barsten. Maar eerlijk, ik vond het reuze meevallen. Natuurlijk zijn er tranen gevallen en vond ik het lastig mijn lieffie daar achter te laten, maar met volle moed vertrok ik richting de gate. Op naar Irene, mijn nicht, die als stewardess op de vlucht zat.
Ik vloog als IPBer mee naar Singapore om daar -hopelijk- 2 dagen door te kunnen brengen met Irene. En zoals jullie allemaal weten was er genoeg plek in het vliegtuig en mocht ik mee! Wat een heerlijkheid. Mindere heerlijkheid was de pijn in mijn kont na 3 uur zitten. Oh oh oh ik was even vergeten hoe het was om zo lang te moeten zitten.. Ik hou van zitten, maar dan wel in de 'chill' modus. Dus ...
Het leuke van deze reis was dat ik werd uitgenodigd om een kijkje te nemen in de cockpit while flying! MY GOOOOOD wat gaaf! Het was ondertussen al donker, maar ik hoorde dat we links van ons Moskou zagen liggen, wat dus werd weergeven door allerlei lichten. Ook kregen we -een andere IPBer en ik- uitleg over de knopjes en radars. Ze hadden hem op de automatische piloot staan en waren een beetje aan het chillen en snoepen. Wát een relaxte vlucht haha.
Oooh ooh en suuuuper bedankt iedereen voor de leuke en lieve kaartjes! Voelde echt heel speciaal om al die lieve woorden van jullie te lezen!
Aangekomen in Singapore mocht ik mee met de KLM bus die de crew -inclusief 2 andere IPB ers- naar het hotel. Daar aangekomen even een zalige douche genomen en vervolgens met een groepje een hapje gaan eten. Dit was wel eten op de straat, allemaal kraampjes om een pleintje heen en van alle kanten komen er menu kaarten waar vervolgens 6 vrouwen iets lekkers uit moeten zien te halen. Dat lekkers was er zeker, het een meer dan het ander, maar de hele tafel stond vol met rijs, mie, garnalen, spinazie en kipsaté.. JAMMMM!
We kregen de tip om een stuk langs de rivier te lopen waarvan ik eerst eerlijk gezegd het nut niet van inzag, maar wat een adembenemend uitzicht. Alle lichtjes die je je maar kon verzinnen stonden aan en werd mee gegoocheld.
De volgende dag dachten Irene en ik zo sportief te zijn dat we om half 9 's morgens wakker werden totdat ik ook op mijn -niet aangepaste tijd- telefoon keek en we erachter kwamen dat het er al half 3 's middags was. Nou hop, douche kleren aan en naar buiten. Lekkere bagel, sap en koffie ontbeten bij de Starbucks waarna we vervolgens doorgelopen zijn naar de Botanical Gardens. PRACH-TIG. Wat een rust in zo'n drukke stad. Ik heb regelmatig mijzelf eraan moeten herinneren dat ik mijn mond dicht moest houden. De foto's zijn niet de beste kwaliteit aangezien ik mijn fotocamera niet bij de hand had.
's Avonds hebben Irene en ik nog een bezoekje gebracht aan Little India. Nou, alsof je een ander land betreed. Alllleeeeen maar Indiërs en ik denk dat 95% er man was. We voelde ons erg blond.. Wel hebben we een prachtige tempel bezocht waar contant gebeden aan de gang zijn.
Om onze trip en dag af te sluiten hebben Irene en ik een cocktail gedronken op Singapores meest bekende three towers of Marina Bay Sands Hotel. Wát een uitzicht, heerlijke cocktails en een luxe. Als je aan tafel wilde zitten dan moest je minimaal 300 dollar besteden om een plekje te kunnen krijgen. Noooouuu, never mind. Wel zeker de moeite waard geweest.
Met een prachtige wandeling hebben Irene en ik mijn tijd in Singapore afgesloten. Ik heb een enorm leuke tijd gehad met Irene en al haar verhalen die mij weer anders doen kijken dan dat ik deed. Ik leer elke keer weer bij van haar. Verstandige nicht, die mij veel te veel heeft verwend.
Irene had het al een keer benoemd maar bij aankomst in het vliegtuig ben ik weer uitgenodigd in de cockpit, maar dit keer om ook de start en landing mee te maken. Nooooou jeetje mina ik ging zitten en het is zo kicken als je die startbaan voor je ziet. Echt WAUW wat een gevoel. Ik ben een vrouw en vind auto's met een dikke motor leuk, laat staan in een vliegtuig én ik ben geen man.. Snap je m nog? ...
En nu ben ik ondertussen al bijna 24 uur in Bali. Ik heb Irene, en de crew, in het vliegtuig gedag moeten zeggen en werd meteen buiten de gate opgewacht door een meneer met mijn naam op zijn naam bordje. Prachtig. Ik moest hem maar volgen en had contacten zodat ik wat sneller (en niet in de rij) door de douane heen was.
Mijn verhalen over Bali komen in mijn volgende blog, volgende week ergens. Step by Step zeggen wij altijd thuis ;-).
Ik hoop dat jullie genoten hebben bij het lezen van mijn verslag. Ik mis jullie nog niet echt eigenlijk behalve Sebas natuurlijk. Maar die zie ik alweer over 114 dagen, of 2.727 uren, of 163.583 minuten, of 9.814.965 seconden.
Cheers!!
-
19 Augustus 2014 - 11:09
Riet Buijs:
Ha Jen!
Wat een gezellig geschreven verslag! Wat heb je al veel meegemaakt zeg! En wat leuk dat je nicht erbij was, dat maakt het meteen een stuk gezelliger voor je. En dan natuurlijk die voorkeursbehandeling, geweldig! Ik ga met belangstelling al je verhalen volgen hoor.
Hans en ik wensen je heel veel plezier en hopen dat het allemaal gaat zoals je in gedachten hebt.
Dikke knuffel van Hans en Riet XXX
-
19 Augustus 2014 - 12:27
Esther:
Een echt Jenny verslag :-)
Ga vooral nog niet aftellen en geniet ervan in Bali!
xxx -
19 Augustus 2014 - 13:03
Sebastiaan:
Nou lieverd, dat klinkt allemaal al erg goed he? Haha ondanks dat ik het meeste al wist, vond ik het leuk je eerste blog zo eens te lezen. Grappig om eerst zelf aan de andere kant van de wereld te zitten en dit soort blogs te schrijven en dat jij nu precies hetzelfde doet! Wat zijn we toch een reislustig koppel samen haha!
Geniet ervan schatje en ik hoor je waarschijnlijk zo wel weer ;-)
kussieee xxx :D -
19 Augustus 2014 - 13:11
Yoni:
Super leuk jenn, geniet er volop van!! x -
19 Augustus 2014 - 13:23
Zoë:
Hee Jenny,
Wat een fantastische start van jou avontuur!!! Zo leuk om je eerste reisverslag te lezen.
Wat fijn dat je je reis kon beginnen samen met je nicht en ook samen met haar erop uit kon. Ik ben benieuwd naar je volgende verhalen. Geniet van alle mooie dingen en laat vooral alles op je af komen.
Liefs, Zoë -
19 Augustus 2014 - 16:48
Je Schoonmoeder Henny:
Nou Jen eindelijk is het dan zover gekomen. Op reis naar het verre Nieuw-Zeeland . Nu is he niet Sebastiaan maar jij die aan de andere kant van de aardbol zit. Je eerste verslag is al ontzettend gaaf om te lezen en je volgende verslagen ga ik ook zeker volgen. Jouw eerste ervaringen zijn al super en nu moet de rest van je avontuur nog beginnen. Super dat jij dit begin met jouw nicht mocht beleven. En wat een voorrecht om in de cockpit te migen kijken. Nou meid ik zou zeggen blijf vooral genieten en tot het volgende verslag . Een hele dikke XXXXXX en pas op jezelf. -
19 Augustus 2014 - 17:56
Geertjan En Sylvia Die In Spanje Is:
Hoi Jenny,
als ik je verslag lees is het net of je al een hele tijd weg bent. Al zoveel meegemaakt en het grote avontuur moet nog beginnen. Ik hoorde van je vader en moeder dat je ook naar Bali gaat. Dat wist ik niet maar ook wel even lekker om dat mee te nemen. Ik zal regelmatig kijken hoe het je vergaat maar ben er van overtuigd dat deze ervaring op je lijf is geschreven. Dikke kus van ons. -
19 Augustus 2014 - 18:27
Irene:
It's wonderfull having Jenny with you!!! -
20 Augustus 2014 - 11:53
Gree Van Mourik:
Lieve Jenny.
Sandra heeft je verhaal voorgelezen. Geweldig meid. Leuk dat je ons laat mee leven.dikke pakkerd van de schiedammetjes. -
20 Augustus 2014 - 11:56
Sandra Van Mourik:
Ha jenny
Geweldig verhaal. Leuk om je te volgen.
Liefs van je achter nicht. -
20 Augustus 2014 - 14:40
Tine Ouwerkerk:
Hoi jenny,
Van je vader heb ik je eerste reiservaringen gelezen, hopelijk blijft hij mij op de hoogte houden waar je bent, heel verstandig om de reis van je dromen te maken !
Geniet ervan en blijf schrijven !
Liefs Rene en Tien. -
10 Oktober 2014 - 14:37
Karen:
Lieverd!
Shame on me, maar heb nu eindelijk de tijd gekozen om eens rustig en aandachtig je verhalen te gaan lezen. Step by step, die gebruik ik bij deze ook maar even.
Ja, je bent een vrouw, maar ook een wijf! En voel je niet veroordeeld, want ook ik zou helemaal hysterisch worden als ik een kijkje in de cockpit kon nemen. Echt te gek! En dat was dan nog maar het begin. Mooi om te lezen hoe iedereen toch altijd aan zoiets begint, vol spanning, zin, maar toch ook zo onwetend en hoe snel dingen dan al op je af komen. En zoals je nu weet, soms moet je ergens gewoon induiken en dan zie je de mooiste dingen...
Nou, ik ga na elk verslag een berichtje achter laten.... hihi! Vind ik gewoon leuk...
Oh ja! En check! Heb gister de kaartjes van Jochem Meijer gehad, supertof!!!!! :)
kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
