Ai(y)a

De weken vliegen hier voorbij! Mijn stage is begonnen en het ritme zit er al helemaal in, behalve de weekenden, haha.

De eerste stage week begon op 1 September, alweer 2 weken geleden. De eerste week op mijn stage begon best wel chill. Ik had allereerst veel dingen te regelen nog voor school omdat ik nu eindelijk eens goed internet had. Ook even al mijn papieren hier geordend en bekeken welke informatie allemaal nodig heb om bij mijn eerste verslag te gebruiken. In het kort: ik moet binnen dit bedrijf kijken hoe het inkoopproces en orderproces geoptimaliseerd kan worden. Daarnaast geef ik Printbox ook advies hoe het bedrijf beter duurzaam kan ondernemen, en zelf duurzaam kan worden.

Op vrijdag avond hebben mijn huisgenoten, Ella, Lieke (collega) en ik drankjes gedaan aan de haven. Leonie had enige tijd geleden een leuk pand gezien wat ’s avonds een heerlijk chillplek is. Het was gelukkig ‘goed’ weer voor deze periode en hebben daarom plaats genomen op het dek van The Garage, zoals het heette. Uitkijkend op de haven met een (alcoholisch) drankje erbij was natuurlijk zalig, alleen een beetje duur. Daarna hebben we plaats genomen iets verderop in een burgertent/bar. Klinkt een beetje ordinair maar het was er super gezellig, warm en droog, aangezien het begon te regenen. Leuke van deze bar was dat er alleen maar Nieuw Zeelanders waren en zo kwamen we dus ook aan de praat met 3 Kiwi’s. Erg gezellig avond gehad met gratis bier, altijd goed, haha. Maar, we hebben het niet laat gemaakt aangezien we de volgende dag een tour hadden met stagereizen door Auckland!

We zijn met een hoop stagiaires van stagereizen met de bus door Auckland gereden. Eerlijk gezegd was dit anders dan verwacht aangezien ik meer aan een citytour dacht. Des al niet te min heb ik een erg leuke dag gehad! We zijn naar verschillende uitkijk punten geweest en hebben een mooie wandeling gemaakt in Devonport, een vulkanisch gebied met prachtige standen en oude bunkers.

Op zondag zijn mijn huisgenoten, Ella, ik en Maria ( een Duits meisje dat ik had leren kennen ) naar Shakespeare Regional Park gegaan. Een auto gehuurd en op naar de prachtige omgeving met het eindelijk o zo prachtige weer! Het strand was adembenemend om te zien, met bomen langs de kanten waarvan de takken kronkelend door elkaar heen en weer gebonden zaten. Werkelijk een kunstwerk, daar geniet ik van! Er was mij de tip gegeven om niet te lang en te ver op het strand te lopen aangezien het nogal snel vloed zou worden en je op de rotsen staat, geen mogelijkheid hebt om terug te komen. Vol goede moed hebben we een pad gevolgd het Regional Park in. Al snel wees er een bordje naar een waterval waarvan we vonden dat we die niet mochten missen. Hij was niet zo megagroot als dat ik had verwacht, maar hè, in Nederland hebben we nauwelijks watervallen dus deze is goedgekeurd. Mooi om te zien dat het park zoveel verschillende soorten landschappen heeft. Bij de waterval liepen we bij wijze van spreke door de tropen, en daarna liepen we weer over de prachtig groene weides met honderden aan schapen met lammetjes waarvan hun staartje nog lekker bengeld als ze rennen. Heel schattig!

Ik heb werkelijk genoten van de kleuren in het park. De zon scheen fel, de lucht was knalblauw en het gras en de bomen waren zo prachtig groen en de lammetjes huppelden in de weides. Samen ben ik met Ella nog een stukje verder gelopen waar we naderhand op een hek zijn gaan zitten kijkend over de horizon met de skyline van Auckland in de verte. Ik had er uren kunnen blijven zitten genieten en naar het gebler van de schaapjes kunnen luisteren.

Ja, en toen was het weer maandag.. Een nieuwe, de ene dag drukker dan de andere dag, werkdag is langs geweest. Wel heb ik wat nieuwe dingen kunnen leren en ben ik goed op weg met mijn verslag. Hoewel ik het lastig vind mijn concentratie te behouden, maar dat is bekend bij mij. Ik ben eerlij gezegd blij als ik even een order tussendoor kan klaarmaken zodat mijn vierkante ogen weer even kunnen herstellen.

Maar ik ga natuurlijk weer over het weekend vertellen wat ook weer volop genieten, rillen, spanning en blijdschap was.

Vrijdag 12 September was mijn verjaardag. Ik heb als het ware een erg lange verjaardag gehad en ik ben digitaal zo verwend. Ik kan me niet herinneren wie me eigenlijk niet gefeliciteerd heeft, of wie wel eigenlijk. Het waren zoveel mensen! Ik kreeg van mijn huisgenootjes Leonie en Angela een kaartje voor een rugbywedstrijd cadeau. Als je in Nieuw Zeeland bent, mag je dat niet missen natuurlijk. Helaas speelde de All Blacks niet in Auckland en is dat ook een beetje duur. We hadden hordes aan publiek verwacht, alleen zaten we daar denk ik maar met 200 man. Beetje tegenvaller als je vooral naar een wedstrijd gaat om de sfeer te proeven. Over proeven gesproken, ze hadden heerlijke verse en zelfgemaakte mini kaneel/suiker donuts! Smullen!! Vervolgens hadden we met wat mensen afgesproken in een pub wat echt heel erg gezellig was. Iedereen was zeiknat geregend en kreeg daarom allemaal heerlijke natte wangen tegen mijn wangen aan. Het was een top avond!

De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar het midden van het eiland. Op weg naar de Glowworm Caves en de Hobbiton. Na een 2,5 uur durende rit door prachtig mooi landschap. Zodra we Auckland verlieten waren de eerste landschappen al te bewonderen.

Eenmaal aangekomen bij de Glowworm Caves/Black Water Rafting hadden we ons ingeschreven om met een grote en stevige zwemband door de grotten over het water heen te varen en zwemmen. De eerste lachwekkende ervaring was het aandoen van de wetsuits. Haha, wat een gedoe! Sta je daar allemaal met kippenvel op je hele lijf van de kou zo’n nat pak van de vorige persoon proberen aan te trekken. Ook moet je zo’n pak natuurlijk binnenstebuiten aantrekken. Dat lijkt makkelijker dan het is kan ik je vertellen, vooral als je dit voor de eerste keer doet. Nou daar dingen we dan, gepakt en wel met het busje naar de grot. We kwamen aan bij een rivier dat via de bergen naar beneden was gelopen waar we allereerst moesten proberen om vanaf een steiger, met onze bibs in de zwemband, achterstevoren naar beneden te springen. Ella was degene die als eerste mocht. Ik heb werkelijk staan brullen van het lachen, want ik wilde natuurlijk niet als eerste en was al heel braaf aan het einde van de rij gaan staan. Nou daar ging ze hoor, ze maakte de sprong en haar gezicht sprak werkelijk boekdelen.. Het water was suuuuuuuuper koud! Helemaal adem happend kwam Ella weer boven water waardoor ik er best tegenop zag om ook te gaan! Het water was inderdaad koud, maar het maakt bij mij niet of ik nou in Bali het water in ga of in de vrieskou, ik moet toch wel gillen en naar adem happen.

Het leuke was ook dat ik dacht dat we daar ook het water in gingen en vervolgens een grot in gleden ofzo.. Maar nee, we moesten nog een stuk omhoog en naar beneden lopen totdat we op een gegeven moment van het pad afliepen en echt bij een klein watervalletje ons tussen 2 rotsblokken moesten wurmen om in de grot te komen. Dat had ik nou net even niet zien aankomen. Ik en claustrofobische ruimtes werken niet goed samen, zal ik maar zeggen. Ik moest mijn band eerst naar de instructeur gooien om vervolgens mezelf van het kleine watervalletje af te laten glijden. Daar heb ik even op mijn tanden moeten bijten, zoals mijn moeder mij wel eens adviseerde met dingen die ik niet leuk vond. Ik had dit zwaar onderschat want ja, ik ben wel eens eerder in een grot geweest maar niet zo! Vreselijk vond ik het in het begin, maar afhaken wilde ik ook niet. Vol goede moed en ondersteuning van mijn lieve vriendinnen hier gingen we de ‘uitdaging’ aan. Ik vond het echt heel erg leuk en heb het zo naar mijn zin gehad, maar wel altijd even extra controleren of de kust wel veilig was en ook zorgde ik dat ik altijd tussen de mensen in bleef en niet vooraan of achteraan kwam te zitten. Helaas hebben we hier geen foto’s van. Die hadden we moeten kopen, maar dat zijn we vergeten.

Voordat we naar de Caves gingen hadden we een kleine 200 meter verder een hostel geregeld. Die beheerder van het hostel was nagenoeg een beetje apart, maar zeker een aardige vent. Al leek het alsof hij vaak ik gesprek was met zichzelf. Elkaar raar aankijkend hebben we toch maar besloten dit hostel te kiezen aangezien het een goede prijs had en het er netjes en schoon uit zag. Werkelijk een superkeuze geweest. ’S Avonds kwamen we rond een uur of 8 thuis aan en hebben we heerlijk in de woonkamer The Lord of the Rings gekeken, aangezien we de volgende dag naar de filmset zouden gaan. Goh, wat was dit een heerlijke en ontspannen avond. Er was een lieve kat in de woonkamer die natuurlijk de beste plek naast de kachel in plek had genomen. Het was even net zoals thuis, met de kat en een houtkachel naast me. Ik kon ook niet stoppen met het aaien van het beestje.

De volgende dag was het zover om naar Hobbiton te vertrekken. Ook weer een erg mooie rit gehad en ik merkte als dat we dicht in de buurt kwamen van de set aangezien sommige plekjes er zo knus uitzagen! Ik heb zelf niet alle films helemaal gezien, maar wel stukjes. Ik ben meer fan van de muziek. Maar het was zo leuk om daar naar binnen te gaan. Ik had nog even met Sjors, de echte LOTR kenner, overlegd of ik nou wel naar binnen zou moeten gaan, maar het was waarschijnlijk de enige kans in mijn leven en de dollar omgerekend naar de euro viel de prijs nog wel mee. Ik heb er zeker geen spijt van, en ik heb ook vaak aan Sjors moeten denken. Wetend dat hij hier ook is geweest, zo ver aan de andere kant van de wereld. Ik heb nog geprobeerd een huisje te zoeken waar hij mee op de foto was gegaan, zodat ik er precies hetzelfde mee op de foto kon, maar tevergeefs. Wel heb ik super leuke andere foto’s die jullie terug vinden in mijn fotoalbum.

Wederom weer een geslaagd weekend en al heel erg uitkijkend naar volgend weekend waar we met de hele groep naar Rotorua gaan om daar te gaan raften. Even een weetje: de hoogste waterval is 7 meter. Ik houd mijn hart alvast vast!